GITMEK Mİ KALMAK MI?

Ucurumdayim,ucurumun en sonundayim iste. Artik gozumu kapatip yol almanin tamda esiğindeyim. Gidersem her seyi birakirim, kalirsam belki yeniden bir soluk olurum tum yasanmisliklara..olur muyum acaba,ya da olmam da herkes bildiğini mi bu okur bu kahpe dunyada..hayat iste hep secimlerden ibaret kalmak mi yoksa gitmek midir zor olan? Gidersem ne olucak,hangi sey değisik ya da insanoğlunun nefes alisinda ve hayatinda her sey duzelecek mi? Peki ya kalirsam hayatim en basta her sey yoluna mi girecek,beni sevenlerin sevgisini hissedicek miyim tum hucrelerimde..ne kadar zor bir soru değil mi dostlar… gitmek mi zor yoksa kalmak mi zor!!hangisini secmeliyim,hangisini yasamaliyim tum benliğimde,tum soluk alisimda..gitmeliyim gitmeliyim bu diyardan,ardimda birakmaliyim sevdiklerimi. Ben gidersem herkes huzur dolacak buna inaniyorum. Butun sorunlar hallolacak.dunya farkli donecek,gunes farkli doğup,farkli isiticak herkesi. Mutluluk olacak hayatlarinda ben gidersem. Butun sorunlar teker teker cozulecek benim verdiğim hayat dersiyle. Anliyacaklar sevmenin ne kadar kutsal olduğunu,anliyacaklar sevginin otesinde olan tek seyin olum olduğunu ve farkina varacaklar iste o an ben gidince…ilk olarak dusmanlarim sevinecek.oh be diyecekler dunyadan biri daha gitti,zaten fazlalikti diyecekler. Sonra tek tek sevdiklerim anliyacaklar sevmenin,değer vermenin,sevgi uğruna bir hayatin sonusunu gorucekler soguk bedenimin ardindaki sitemli mektubumda. Bundan sonra daha bir sevecekler etrafindakileri,daha siki sarilacaklar. Kaybettik,basimiz sağolsun diil,biz sevgiyi yitirdik diyecekler nafile olmayacak ve farkli farkli nefes alacaklar hergun.sevdiklerinin kiymetini ayri bilecekler. Yanlarinda olmanin,sevdiğini solemenin yuceliğini..ben ders olucam hayatta onlara olumum ibret olucak onlara… peki ya kalirsam ne olucak,sevdiklerim benim farkindaliğimi hissetcekler mi,beni siki sikiya sarcaklar mi yoksa kendi halime birakip beni, benliğime sarilip sarmalanmami izliyecekler…donacakmiyim sevdiklerimin sevgisizliğiyle,hergun kahir mektuplari yazip,derinliğimde mi yasayacağim..bilmiyorum ki inan bilmiyorum. Sadece yasamaliyim ya da yasamamaliyim bu kohne dunyami.. herkesi olduğu gibi kabul edip yureğime kendi kendime mi su serpmeliyim. İnsanin tek dostu kendisidir demistin bana yoksa gercek bu mu.insan kendiyle ağlar,kendiyle yasar,sunabilceğini sunar ve sonra nefesi mi kesilirdi..hangisi doğru hangisi feryat ediyorum artik yarinlara..bilmemek acitiyor beni.benliğimde kaybolup,sessizliğimde kendime bir soluk oluyorum hergun. Ertesi gun gunisimla bakiyorum insanlara tebessum ediyorum,nafile…gun batimiyla izliyorum gene insanlari gene nafile…yine de seviyorum sevdiklerimi hic medet ummadan,bekleyisler icinde yasamadan nefes aliyorum,alsam da soruyorum binlerce kez kendime GİTMEK Mİ ZOR YOKSA KALMAK MI ZOR