
Anne,tut elimi ve bana güç ver Sahne sandım dünyayı,yandı düşler
Yanlız kalacaksın sen bu aydınlık odada Gözlerin kamaşacak güneş parıltısında Yaşam savaşında ben kaldım tek başımaİçimdeki yangını söndürmek var aklımda Devranı her tuttuğumda boydan boya sahtelik Gözlerin içindedir var olan şu sahilik Hani birliktik birbirimize kenetlendik Topraktadır sadelik İnsanlarda adilik Adilik dediler nerde çıktı önüme? Düşünceler alışmış başı boş gezinmeye Şurası gerçektir,koşmaktayım bilinmeze Bilinmezi çözmek bütünleşir endişeyle Bozulan ahlak,düzelemez hiçbir zaman Kişiliksiz yaşayan,asla durmaz her zaman Eksik doğmuşsun sen,yokki çaren düzelmeye Ezikliğe mahkumsun gelemezsin ciddîliğe
Anne,tut elimi ve bana güç verSahne sandım dünyayı,yandı düşler........
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder