SEVGİ SENI BULSUN....

İyi kalpli,yalnız bir adam,bir gün bir koza bulur.içinde küçük bir tırtıl vardır.adam çok sever bu tırtılı,onunla tüm yalnızlığını,tüm sevgısını paylaşır.gel zaman git zaman tırtıl büyür,güzel bir kelebek olur.adam,kelebegine hayran....bırakamaz bir türlü....aslında kelebeğin aklında dağlar,kırlar,çiçekler vardır da:kıyamaz bir türlü adama ve sevgisine,yalnız bırakamaz onu...üç günlük ömürünü sevildiği ve sevdiği yerde geçirmeye hazırdır.ama adam bilirki:"sevmek bazen vazgeçmeyi de bilmektir....."kelebeğine son kez bakar ve onu salıverir özgürlüğüne,kırlarına,çiçeklerine doğru.kelebek mutlu olmasına mutlu olur ama hiçbir çiçek yaprağı adamın avucunun sıcaklığını andırmaz.aklındaadam,o çiçek senin bu çiçek benim dolaşırsaatlerce.adam bir kelbeğe sevdalı,bakıp durur boşluğuna.kelebekse hala konacak sıcak bır avuc aramakta...böylece kelebek şunu anlar:baze ait olduğumuz yer orasıdır:sıcak bir avuçtur biliriz ama o yerin bıze aıt olma ihtimali bir hiçtir.böylece adam şunu anlar:hiçbir sevdayı yalnızca sevgi ıle yaşatamazsınız.o günden sonra sonra kelebek,adama duydugu özlemi gömecek bir dağ aramaya başlar,ama gücü tükenene dek arayıp bulamayınca anlar ki hiçbir dağ bir özlemi gömebileceğiniz kadar büyük değildir.adamsa artık sevdasını koyar sımsıcak avuçlarına kelebeğin yerine.herkes birseyler yaşar,iyi yada kötü,doğru yada yanlış.yaşadıklarından bir çıkarım yaparak hayatına yol verır.aynı zamanda düşüncelerine de... bırak sevgi seni bulsun...